Het open riool van rechts is de laatste maanden weer een beetje breder geworden en de walmen die er uit opstijgen zijn onwelriekender dan ooit. Links, en zeker linkse Vlamingen, lijken vaak de wanhoop nabij, zo ze al geen last hebben gekregen van een acute identiteitscrisis. Iedereen gaat er op verschillende manieren mee om, en ik heb dan misschien niet de waarheid in pacht, er zijn een aantal dingen die volgens mij kunnen helpen.
1. Ga niet in debat met fascisten en hun wegbereiders
Dit kan niet genoeg herhaald worden: (online) extreemrechts is niét geïnteresseerd in een debat of een uitwisseling van standpunten of ideeën, omdat al hun standpunten gebaseerd zijn op een amalgaam van kletskoek, samenzweringstheorieën en veralgemeningen zo breed dat je er een vijfvaksbaan kan door aanleggen en nog ruimte zal hebben voor een mooi recreatiedomein.
Deze zeer zwakke basis in feiten zorgt ervoor dat de emotie het belangrijkste is, die alle redelijkheid moet omver blazen. Wie brult over "cultuurmarxisme" of aan de lopende band hoaxes verspreidt is enkel geïnteresseerd in propagandistische vuilspuiterij. Blokkeer en negeer deze mensen met gulle hand. Het is niet jouw taak om die terug te leiden naar de rede. Dit zijn immers volwassen mensen die zelf hebben gekozen om stront te eten.
2. Beleefdheid heeft grenzen
Of, een andere variant op "is het ok om nazi's te slaan"? Direct zelf in de aanval gaan is natuurlijk precies wat neo-nazi's willen. Telkens als er ergens een salafist zich in het Westen opblaast, komt er een nazi klaar in zijn tighty whiteys. Maar er bestaat ook zoiets als legitieme zelfverdediging tegen verbaal, psychisch, online en fysiek geweld. Geen traan zou dit gelaat getooid hebben als één van de pisgooiers op Pukkelpop jl. zelf met z'n hoofd in een Dixi-wc was gestopt.
Een boze, bange oude man nabrullen is misschien wat flauw en zielig. Maar verkozen politici of mensen met macht die hun positie misbruiken om racisme te versterken (en nog wel op kosten van de maatschappij): geen genade. Dries is een neonazi met het IQ van een frietketel, Homans is vleesgeworden boertige toogpraat, De Wever is een hysterische lafaard.
3. Als je dan toch de kaart trekt van de spot, wees een beetje creatief
Infantiele bijnamen verzinnen voor BV's en politici kan iedereen. En meeste van die bijnamen zijn van een ontzagwekkend laag niveau, ook als ze vanuit links komen. Sommige mensen gooien op die manier hun ruiten in nog voor er iets gebeurd is. Je moet kunnen code-switchen en niet iedereen is creatief genoeg om lollige dingen te verzinnen. Dus rot op met je Theopampus.
Nog vervelender zijn beledigingen of bijnamen die (exclusief) inzetten op gender of origine. Dan ben je niet veel beter dan de hijgerige honden die vooral vrouwen uitschelden of het gemunt hebben op mensen met een kleurtje.
4. Op de verkeerde tegenstander focussen levert niets op
Niet elke persoon die zich niet direct bekent tot, ik zeg maar wat, vakbonden of feminisme, is daarom per se een cryptofascist. Met gedurige zwetsers die instinctief een inhoudsloos midden opzoeken heb ik ook niets, maar het loont om mensen het voordeel van de twijfel te gunnen. Van een modicum aan begrip en goede wil is er nog niemand doodgegaan.
Ik ben er van overtuigd dat een overweldigende meerderheid van de bevolking nog altijd oren heeft naar redelijke argumenten en zich niet direct laat opjutten door leugens. Ten andere sijpelt de extreemrechtse drek al 25 jaar naar binnen door alle kieren van de maatschappij, en dat laat zelfs bij goedmenende mensen zijn sporen na.
5. Maak eens een wandelingetje, doe iets leuks
De hele tijd boos zijn is slecht voor je hart, je bloeddruk en je maag. Het is ok om af en toe alles de rug toe te keren (als je die luxe hebt). Jezelf een burnout schreeuwen tegen wat soms lijkt op een tsunami aan gore haat helpt niemand, en in het minste jezelf niet.
Het is niet egoïstisch om af en toe eens alles uit te zetten, een cocktail te drinken of om eens in het park te zitten met een boek dat je enkel leest voor je ontspanning. Je bent ook maar een mens en geen twitterbot.
6. Kies je gevechten in het echte leven
Ik zou ze geen eten willen geven, al die geharde, dappere commando's van het 28ste Toetsenbordbataljon. Maar soms kan het veel meer lonen van in het echt het gesprek aan te gaan (niet: zitten roepen tegen iemand), niet om treiterig te scoren op de kap van eventuele simpele zielen die denken dat ze straks onderdak moeten bieden aan 50 hitsige vluchteling-verkrachter duojobbers. Tegenover iemand van vlees en bloed blijkt de eens zo taaie haatkorst toch soms poreuzer dan gedacht.
Daarbij is het dan ook belangrijk om consistent te blijven en de feiten te kennen. Ook: tenzij iemand echt door het dak begint te gaan, helpt het om beleefd te blijven (als je je innerlijke comedian wil loslaten, zorg je er wel maar beter voor dat je grappig bent). Misschien dat je je gesprekspartner niet zal overtuigen, maar wel andere mensen die meeluisteren.
1. Ga niet in debat met fascisten en hun wegbereiders
Dit kan niet genoeg herhaald worden: (online) extreemrechts is niét geïnteresseerd in een debat of een uitwisseling van standpunten of ideeën, omdat al hun standpunten gebaseerd zijn op een amalgaam van kletskoek, samenzweringstheorieën en veralgemeningen zo breed dat je er een vijfvaksbaan kan door aanleggen en nog ruimte zal hebben voor een mooi recreatiedomein.
Deze zeer zwakke basis in feiten zorgt ervoor dat de emotie het belangrijkste is, die alle redelijkheid moet omver blazen. Wie brult over "cultuurmarxisme" of aan de lopende band hoaxes verspreidt is enkel geïnteresseerd in propagandistische vuilspuiterij. Blokkeer en negeer deze mensen met gulle hand. Het is niet jouw taak om die terug te leiden naar de rede. Dit zijn immers volwassen mensen die zelf hebben gekozen om stront te eten.
2. Beleefdheid heeft grenzen
Of, een andere variant op "is het ok om nazi's te slaan"? Direct zelf in de aanval gaan is natuurlijk precies wat neo-nazi's willen. Telkens als er ergens een salafist zich in het Westen opblaast, komt er een nazi klaar in zijn tighty whiteys. Maar er bestaat ook zoiets als legitieme zelfverdediging tegen verbaal, psychisch, online en fysiek geweld. Geen traan zou dit gelaat getooid hebben als één van de pisgooiers op Pukkelpop jl. zelf met z'n hoofd in een Dixi-wc was gestopt.
Een boze, bange oude man nabrullen is misschien wat flauw en zielig. Maar verkozen politici of mensen met macht die hun positie misbruiken om racisme te versterken (en nog wel op kosten van de maatschappij): geen genade. Dries is een neonazi met het IQ van een frietketel, Homans is vleesgeworden boertige toogpraat, De Wever is een hysterische lafaard.
3. Als je dan toch de kaart trekt van de spot, wees een beetje creatief
Infantiele bijnamen verzinnen voor BV's en politici kan iedereen. En meeste van die bijnamen zijn van een ontzagwekkend laag niveau, ook als ze vanuit links komen. Sommige mensen gooien op die manier hun ruiten in nog voor er iets gebeurd is. Je moet kunnen code-switchen en niet iedereen is creatief genoeg om lollige dingen te verzinnen. Dus rot op met je Theopampus.
Nog vervelender zijn beledigingen of bijnamen die (exclusief) inzetten op gender of origine. Dan ben je niet veel beter dan de hijgerige honden die vooral vrouwen uitschelden of het gemunt hebben op mensen met een kleurtje.
4. Op de verkeerde tegenstander focussen levert niets op
Niet elke persoon die zich niet direct bekent tot, ik zeg maar wat, vakbonden of feminisme, is daarom per se een cryptofascist. Met gedurige zwetsers die instinctief een inhoudsloos midden opzoeken heb ik ook niets, maar het loont om mensen het voordeel van de twijfel te gunnen. Van een modicum aan begrip en goede wil is er nog niemand doodgegaan.
Ik ben er van overtuigd dat een overweldigende meerderheid van de bevolking nog altijd oren heeft naar redelijke argumenten en zich niet direct laat opjutten door leugens. Ten andere sijpelt de extreemrechtse drek al 25 jaar naar binnen door alle kieren van de maatschappij, en dat laat zelfs bij goedmenende mensen zijn sporen na.
5. Maak eens een wandelingetje, doe iets leuks
De hele tijd boos zijn is slecht voor je hart, je bloeddruk en je maag. Het is ok om af en toe alles de rug toe te keren (als je die luxe hebt). Jezelf een burnout schreeuwen tegen wat soms lijkt op een tsunami aan gore haat helpt niemand, en in het minste jezelf niet.
Het is niet egoïstisch om af en toe eens alles uit te zetten, een cocktail te drinken of om eens in het park te zitten met een boek dat je enkel leest voor je ontspanning. Je bent ook maar een mens en geen twitterbot.
6. Kies je gevechten in het echte leven
Ik zou ze geen eten willen geven, al die geharde, dappere commando's van het 28ste Toetsenbordbataljon. Maar soms kan het veel meer lonen van in het echt het gesprek aan te gaan (niet: zitten roepen tegen iemand), niet om treiterig te scoren op de kap van eventuele simpele zielen die denken dat ze straks onderdak moeten bieden aan 50 hitsige vluchteling-verkrachter duojobbers. Tegenover iemand van vlees en bloed blijkt de eens zo taaie haatkorst toch soms poreuzer dan gedacht.
Daarbij is het dan ook belangrijk om consistent te blijven en de feiten te kennen. Ook: tenzij iemand echt door het dak begint te gaan, helpt het om beleefd te blijven (als je je innerlijke comedian wil loslaten, zorg je er wel maar beter voor dat je grappig bent). Misschien dat je je gesprekspartner niet zal overtuigen, maar wel andere mensen die meeluisteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten