Ik hààt het om mezelf te promoten. Daarom dat ik voor ‘Fragmentariërs’ cartoongod Lectrr vroeg om het voorwoord te schrijven, en warempel, dat deed hij (en je kan het boek nog altijd hier kopen):
“In ver vervlogen tijden, toen ik nog een pedante twintiger was die de literaire wereld wou veroveren, maakte ik er een sport van om heelder hordes kunstenaars, poëten en schrijvers te ontmoeten. Ik hield literaire avonden en organiseerde tentoonstellingen en waagde me verdomme zelfs online om mijn gelijken te ontmoeten. Wist ik veel dat ik in plaats daarvan mijn meerdere zou ontmoeten.
Mijn eerste kennismaking met het werk van Voloshin was een gênante vertoning. Mijn ego schrompelde ineen bij het lezen van zoveel literair vernuft. Ik herinner me het torpederen van mijn literaire ambities als was het gisteren, ook al zijn inmiddels eonen verstreken. De teksten en verhalen van één enkele jongeman waren hiervoor verantwoordelijk. De snoodaard in kwestie was Anton Voloshin, ook al opereerde hij toen onder een andere nom de plume. Zo gaat dat. Genieën vervellen te pas en te onpas van identiteit. U heeft het van iemand met meer pseudoniemen dan hoofdhaar.
Voloshin schiep als puisterige melkmuil al werelden waar Frank Herbert enkel van kon dromen en hanteerde een pen die meedogenloos virtuoos en bijwijlen vilein was. Ik zag het met lede ogen toe, en besloot dan maar illustrator te worden en later cartoonist. Meermaals heb ik me aan een visualisering van het werk van Voloshin gewaagd, en later hebben we even aan een graphic novel gewerkt. Geen idee waarom dat nooit wat is geworden, die herinneringen zijn verdwenen in de nevelen van de tijd.
Maar om op het werk van Voloshin terug te komen: het is me compleet bijster waarom geen enkele Grote Grachtengordel-Uitgever smekend op zijn knieën over de Gentse kasseien is komen kruipen om Voloshin tot de hogere regionen van het Pantheon der Grote Schrijvers te mògen katapulteren. Zulks is onbegrijpelijk en onvergeeflijk. Ik heb het mijn persoonlijke missie gemaakt om hen daarover aan te spreken en binnenkort ook eens in een paar Amsterdamse brievenbussen te gaan kakken. Begrip opbrengen voor zoveel miskenning kan ik niet.
Voloshin schiep als puisterige melkmuil al werelden waar Frank Herbert enkel van kon dromen en hanteerde een pen die meedogenloos virtuoos en bijwijlen vilein was. Ik zag het met lede ogen toe, en besloot dan maar illustrator te worden en later cartoonist. Meermaals heb ik me aan een visualisering van het werk van Voloshin gewaagd, en later hebben we even aan een graphic novel gewerkt. Geen idee waarom dat nooit wat is geworden, die herinneringen zijn verdwenen in de nevelen van de tijd.
Maar om op het werk van Voloshin terug te komen: het is me compleet bijster waarom geen enkele Grote Grachtengordel-Uitgever smekend op zijn knieën over de Gentse kasseien is komen kruipen om Voloshin tot de hogere regionen van het Pantheon der Grote Schrijvers te mògen katapulteren. Zulks is onbegrijpelijk en onvergeeflijk. Ik heb het mijn persoonlijke missie gemaakt om hen daarover aan te spreken en binnenkort ook eens in een paar Amsterdamse brievenbussen te gaan kakken. Begrip opbrengen voor zoveel miskenning kan ik niet.
Misschien is Voloshin in de verkeerde tijd geboren? In een tijd waar copywriters van reclameslogans meer lezers hebben dan prijswinnende novellisten. Misschien is hij in het verkeerde land geboren? In een land waar men lyrischer wordt van de tekst van André Hazes dan van poëzie.
Of misschien is Voloshin in het verkeerde lijf geboren. Hij had een verdomd lekker Victoriaans wijf kunnen wezen, als je het mij vraagt. Maar het is nu zoals het is, en u houdt een bijzonder boek in uw handen. Wees er verdomme spaarzaam op. Koester het. Vertel aan uw vrienden en vriendinnen dat dit de pennenvruchten zijn van de man die Lectrr de loef af stak, en steekt, op literair vlak en daar nog mee wegkomt ook.
En als er ooit weer boekenverbrandingen komen, bescherm dit boek dan met uw leven, opdat toekomstige generaties hier nog van kunnen genieten. Het is het minste wat we kunnen doen voor toekomstige generaties nadat we al de rest naar de kloten hebben geholpen.
16 juli 2020
Gent”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten