Batavus Droogstoppel, wiens achternaam later een naamwoord werd voor een ellendige saaierd, was een personage in 'Max Havelaar' van de Nederlandse schrijver Multatuli. Droogstoppel was een karikatuur van de Nederlandse kleinburger die enkel geïnteresseerd was in geld en orde. In 2019 zou Multatuli hem niet bijeen moeten fantaseren hebben. Hij kon gewoon een soort vreugdeloze Vitruviaanse man maken als doorsnede van de gemiddelde Vlaams-nationalist.
Sommige progressieve scherpslijpers gebruiken graag de term “domrechts”. Toch geloof ik niet dat de gemiddelde rechtse medemens per se dommer is dan de rest, wel dat er zich in hun middens veel lui schuilhouden voor wie verfijning een scheldwoord is en platvloersheid een geuzeneigenschap. Vaak ook mannen met een groot ego en een mening over alles, ook al zijn ze in niets expert ter zake. En wie neemt het hen kwalijk? Onze politieke cenakels, politieke praatprogramma’s en krantenkolommen lopen ervan vol, van die allesweters.
Overigens is de ware domheid niet het gebrek aan kennis, maar gebrek aan inzicht in welke kennis er ontbreekt. Een slagersknecht die eerlijk zegt dat hij niet goed weet wat te denken van de milieuproblematiek, daar kan je iets mee. Een gepensioneerde gouvernante die stellig weet dat “het allemaal aan de migranten” ligt en geen tegenspraak duldt, dat is een probleem. Die stugge, zure onverzettelijkheid loont vroeg of laat. Ook Max Havelaars geestelijke vader, Multatuli, stierf berooid en eenzaam, terwijl de spirituele nazaten van Droogstoppel minister-presidenten leveren in Vlaanderen en Nederland.
Nationalisten kunnen soms boos worden over de karikatuur die van hen gemaakt wordt, alsof ze enkel zouden staan voor Vlaamse appeltaart en FC De Kampioenen, maar ze zijn intussen zelf voorbij hun eigen karikatuur geschoten. Een zelfzekere Vlaming wil per definitie niets te maken hebben met boertigheid van Liesbeth Homans of Zuhal “ballekes in tomatensaus” Demir. Overigens is voor veel van die nationalisten de Vlaamse vlag enkel maar een cape waaronder ze hun kracht van vernedering schuilhouden.
Tijdens de verkiezingscampagne van 2019 vroeg men Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken de voor de hand liggende vraag: “wie is dat nu, de Vlaming?” Van Grieken antwoordde gevat dat hij daar niet over ging beslissen en dat iedereen die zich verbonden voelt met en in Vlaanderen en onze manier van leven, zich Vlaming kan voelen. Als hij dat echt meende, had hij misschien beter eens wat meer intern onderzoek gedaan naar de Blut-und-Boden-figuren en neo-nazi’s à la Dries Van Langenhove die zo dicht bij hem stonden.
Maar wie is die zo geroemde "Vlaming" waar Vlaams Belangers en veel N-VA'ers zo de mond vol over hebben? Alleszins is die Vlaming geen vakbondsmilitant, geen artiest, geen moslim (tenzij één die zich heel gedeisd houdt en constant kritiek geeft op de islam), geen journalist, geen academicus, geen wetenschapper, geen werkloze, geen vluchteling, geen milieuactivist, geen lid van een NGO, geen arme, geen VRT-medewerker, geen rechter, geen Gentenaar en geen Brusselaar, en de lijst gaat zo maar door. Ben je één van die dingen? Pech, dan moet je maar kunnen bewijzen dat je toch bij de goeie hoort.
Faut le faire, eigenlijk: de verkiezingen verliezen en een nieuwe Vlaamse regering vormen die nog radicaler en brutaler doorgaat met een afrekeningsbeleid met al van wie ze vermoedt dat die haar onwelvallig is. Intussen heeft het Vlaams Belang-N-VA-rechts-industrieel complex de stapels leugens, hoaxes, platvloerse toogpraat en wanbeleid al zo hoog opgetast dat de waarheid zelf ook onwelvallig geworden is. Brave Hendriken die blijven hameren op “verbinding” en tegen “polarisatie” zijn, voeden enkel dat vuur. Hard rechts wil niet luisteren, niet verbinden en blijft het politieke spectrum onvermoeibaar naar extreemrechts toe duwen, tot je in een situatie zit waar de centristische positie er één wordt van Walter “ontvolking” De Donder.
Sommige progressieve scherpslijpers gebruiken graag de term “domrechts”. Toch geloof ik niet dat de gemiddelde rechtse medemens per se dommer is dan de rest, wel dat er zich in hun middens veel lui schuilhouden voor wie verfijning een scheldwoord is en platvloersheid een geuzeneigenschap. Vaak ook mannen met een groot ego en een mening over alles, ook al zijn ze in niets expert ter zake. En wie neemt het hen kwalijk? Onze politieke cenakels, politieke praatprogramma’s en krantenkolommen lopen ervan vol, van die allesweters.
Overigens is de ware domheid niet het gebrek aan kennis, maar gebrek aan inzicht in welke kennis er ontbreekt. Een slagersknecht die eerlijk zegt dat hij niet goed weet wat te denken van de milieuproblematiek, daar kan je iets mee. Een gepensioneerde gouvernante die stellig weet dat “het allemaal aan de migranten” ligt en geen tegenspraak duldt, dat is een probleem. Die stugge, zure onverzettelijkheid loont vroeg of laat. Ook Max Havelaars geestelijke vader, Multatuli, stierf berooid en eenzaam, terwijl de spirituele nazaten van Droogstoppel minister-presidenten leveren in Vlaanderen en Nederland.
Nationalisten kunnen soms boos worden over de karikatuur die van hen gemaakt wordt, alsof ze enkel zouden staan voor Vlaamse appeltaart en FC De Kampioenen, maar ze zijn intussen zelf voorbij hun eigen karikatuur geschoten. Een zelfzekere Vlaming wil per definitie niets te maken hebben met boertigheid van Liesbeth Homans of Zuhal “ballekes in tomatensaus” Demir. Overigens is voor veel van die nationalisten de Vlaamse vlag enkel maar een cape waaronder ze hun kracht van vernedering schuilhouden.
Tijdens de verkiezingscampagne van 2019 vroeg men Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken de voor de hand liggende vraag: “wie is dat nu, de Vlaming?” Van Grieken antwoordde gevat dat hij daar niet over ging beslissen en dat iedereen die zich verbonden voelt met en in Vlaanderen en onze manier van leven, zich Vlaming kan voelen. Als hij dat echt meende, had hij misschien beter eens wat meer intern onderzoek gedaan naar de Blut-und-Boden-figuren en neo-nazi’s à la Dries Van Langenhove die zo dicht bij hem stonden.
Maar wie is die zo geroemde "Vlaming" waar Vlaams Belangers en veel N-VA'ers zo de mond vol over hebben? Alleszins is die Vlaming geen vakbondsmilitant, geen artiest, geen moslim (tenzij één die zich heel gedeisd houdt en constant kritiek geeft op de islam), geen journalist, geen academicus, geen wetenschapper, geen werkloze, geen vluchteling, geen milieuactivist, geen lid van een NGO, geen arme, geen VRT-medewerker, geen rechter, geen Gentenaar en geen Brusselaar, en de lijst gaat zo maar door. Ben je één van die dingen? Pech, dan moet je maar kunnen bewijzen dat je toch bij de goeie hoort.
Faut le faire, eigenlijk: de verkiezingen verliezen en een nieuwe Vlaamse regering vormen die nog radicaler en brutaler doorgaat met een afrekeningsbeleid met al van wie ze vermoedt dat die haar onwelvallig is. Intussen heeft het Vlaams Belang-N-VA-rechts-industrieel complex de stapels leugens, hoaxes, platvloerse toogpraat en wanbeleid al zo hoog opgetast dat de waarheid zelf ook onwelvallig geworden is. Brave Hendriken die blijven hameren op “verbinding” en tegen “polarisatie” zijn, voeden enkel dat vuur. Hard rechts wil niet luisteren, niet verbinden en blijft het politieke spectrum onvermoeibaar naar extreemrechts toe duwen, tot je in een situatie zit waar de centristische positie er één wordt van Walter “ontvolking” De Donder.
