Maarten,
We hebben al een keer of twee de degens gekruist via Twitter. Ik heb je begin dit jaar inderdaad ook bespot omdat ik je redeneringen dikwijls van een ontzagwekkend gebrekkig niveau vind. Het moet allicht niet fijn zijn om alle dagen op sociale media hatelijke reacties te lezen op je uiterlijk (of op je kekke hoedje) van boze progressieven.
Ik geloof dat je best een intelligente man bent. Een type dat veel leest. En nee, je bent niet per se een griezel met nul empathie à la Homans of Francken, of een blèrend auto-alarm à la Demir, of hetzelfde als sommige blauw-met-bruine lui van je liberale ‘denktanken’. Soms ben ik het zelfs met je eens – bijvoorbeeld over liefdadigheid.
Maar is je tijd niet stilaan gekomen om je even terug te trekken in plaats van steeds op diezelfde trommel te slaan? Wil je echt de Heidegger van den Aldi zijn voor de N-VA en hun legerscharen aan hysterisch krijsende Twitter-eitjes en hun reaguurders op HLN.be? Hoe veel keer kan je dezelfde diepvriesmaaltijd opdienen om moslimhaters, fascisten en donkerblauwe liberalen te plezieren? Zou je niet meer voldoening halen uit effectief academisch werk?
Het is niet aan mij om dit voor jou te beslissen. Maar weet dat het Vlaamse medialandschap niet erg groot is, en dat er ook andere stemmen zijn die graag eens willen gehoord worden (in dit geval: de mijne). Neem het dus niet persoonlijk dat ik je wil vervangen. Het is gewoon dat progressieven je liedje onderhand beu gehoord zijn, en dat in een krant die toch graag prat gaat op haar linkse geloofsbrieven.
Dus: ik zou je graag aflossen als columnist voor De Morgen.
Met vriendelijke groet,
Anton Voloshin
***
Beste redactieleden van De Morgen,
Waarom ik? Waarom denk ik dat ik iets te bieden heb aan jullie lezers? Wat maakt mijn ideeën interessant genoeg om bij te dragen tot het succes van jullie krant? Wie ben ik zelfs?
De gelijkenissen
Laten we beginnen met het laatste. Net als Maarten Boudry ben ik een alumnus van de Universiteit Gent en ik vermoed dat we zelfs ongeveer dezelfde leeftijd hebben. Meer nog, we studeerden allebei aan de Faculteit Letteren & Wijsbegeerte. Eveneens verdien ik al 10 jaar mijn brood met wat ik schrijf – ik kan vrij snel en gedisciplineerd wat woorden op papier gooien. Wat dat betreft is het dus niet alsof jullie lezers een steak besteld hebben en plots quorn voorgeschoteld krijgen.
En laat me de hamvraag beantwoorden in puntjes alsof het een artikel was waar een onbetaalde stagiair bij Buzzfeed voor moest werken:
1. Ik benoem de dingen
Conservatieven en reactionairen houden van denkers die de dingen benoemen, wars van taboes. Dat doe ik ook. Ik ben niet bang om de #nieuwevrijheid van Gwendolyn Rutten te benoemen als een pretpakket vol oppervlakkige clichés. Of om Antwerps burgervader Bart De Wever aan te wrijven dat hij een lafaard is omdat hij nergens in debat wil gaan met mensen die hem niet genegen zijn. Of dat de grootste bondgenoot van IS precies de politici en opiniemakers zijn die na een nieuwe aanslag uitblinken in gespierde, verdelende en opruiende taal.
2. Ik ben politiek incorrect
Ik geloof niet dat moslims één groot, samenhangend blok vormen en dat ze allemaal op dezelfde manier denken en handelen. Weliswaar ben ik geen aanhanger van religie, of die nu komt vanuit de Arabische woestijnen of de neoliberale hoofdkwartieren van de Oostenrijkse school, ik erken dat mensen individueel verschillen en er soms tegenstrijdige meningen en ideeën op kunnen na houden. Ik geloof niet dat de waarheid “in het midden” ligt, als we spreken over een conflict tussen neo-nazi’s en al wie dat niet is.
3. Ik ben een vrijdenker
Partijkaarten zullen jullie in mijn portefeuille niet vinden. Ik volg niet de massa. Ik sta sceptisch tegenover de verouderde tactieken van de vakbonden en ik sta even sceptisch tegenover de media die diezelfde vakbonden gretig afschilderen als idiote egoïsten. Ik ben niet objectief (niemand is dat) maar ik respecteer de feiten en ik respecteer logica.
4. Er zit echt wel wat zalm in mij
Gedurende bijna vier jaar was ik de enige man in een moderatieteam op een feministische Facebook-groep met meer dan 1.000 leden. Ik heb essays en teksten geschreven over hoe ik denk dat we als land moeten antwoorden op de uitdagingen die voor de deur staan. Die antwoorden zijn nergens gemeengoed in één of andere breed aanvaarde politieke stroming. Ik durf in gaan tegen de ‘there is no alternative’-consensus, ik maak de verbanden tussen witte extremisten en salafisten, en ik durf in vraag stellen dat onze 38-urige werkweek een 19de-eeuws gedrocht is.
5. Ik weet iets over nazi's
Nazi's zijn een hot item in de huidige politieke berichtgeving. Nu wil het toeval dat ik vloeiend Duits spreek, dankzij mijn alma mater. In onze richting hebben we ons grondig verdiept in de waanzin van het nazisme en de trauma's die de vreselijkste oorlog in de menselijke geschiedenis achterliet. Ik ben geen politicoloog, dat is waar, maar als een wetenschapsfilosoof zich mag opwerpen als islam-expert, dan zie ik niet in waarom een letterkundige geen scherpzinnige politieke opinies zou kunnen hebben.
Conclusie
Ik haat het eigenlijk om mezelf te promoten (lees andere teksten van mijn hand en jullie zullen de bevestiging daarvan vrij snel vinden). Soms breekt nood echter wet, of in dit geval gewoonte. De Morgen is de enige Vlaamse krant die nu en dan openlijk een lans breekt voor progressieven. Hopelijk hebben jullie het er dan voor over om eens een echte progressief aan het woord te laten, in plaats van een filosoof die enkel een intellectueel sausje giet over de rechtse consensus van dit land.
Met vriendelijke groet,
Anton Voloshin
