Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

zaterdag 26 september 2020

Fragmentariërs: officieel uit op 30/10, hier al te koop

Op 30 oktober 2020 komt officieel ‘Fragmentariërs’ uit, mijn eerste gepubliceerde roman.

Hieronder volgt een Q&A met een ingebeelde vragensteller over het genre, personages, tekstlengte,  the why, the who, what, when, the where and the how, 'til I'm grabbing my hair and I'm tearin' it out. O ja, en er staat een voorwoord in van Lectrr, Cartoonist des Vaderlands.

“Hou je bek en pak mijn geld aan, ik wil het boek kopen!

Paperback: €24, met €4 verzendkosten (al verrekend in de aankoop op de shop)
E-book: €14 (compatibel met Adobe, Apple, Google, PocketBook Rakuten Kobo e.a.)

“Waarover gaat ‘Fragmentariërs’?”

Een zeer voor de hand liggende maar ook zeer vervelende vraag. ‘Ulysses’ omvat bijvoorbeeld één dag in het leven van twee intellectuelen in Dublin en ‘De kroeg’ is een oplijsting van miserie in de Parijse arbeidersklasse ten tijde van le Second Empire. De plot is niet de ster van het boek, maar dus ter info: ‘Fragmentariërs’ strekt zich uit over een allerlaatste week van de nazomer van 2014. Het hoofdpersonage gaat werken, denkt na, discussieert met vrienden en ziet zijn relatie hem stilletjes ontglippen.

“Leg eens de cover uit.”

De cover verwijst naar het defragmentatie-programma voor harde schijven dat onderdeel was van het besturingssysteem MS-DOS, in computertermen al bijna even oud als de wetteksten van Hammoerabi. De illustrator die de cover heeft gemaakt is Katrien Brijs. Je kan haar inhuren.

“Hoe is het boek opgevat?”

Elk hoofdstuk omvat één dag. De hoofdstukken zijn oplopend geschreven: in de maandag wordt voor elk onderdeel van de dag (ochtend, middag, namiddag, avond en laatavond) 1.000 woorden uitgetrokken, bij de dinsdag zijn dat 2.000 woorden per segment en de zondag 7.000 woorden per dagfase. Segmenten beginnen en eindigen midden in een zin of een woord, behalve de zondag. In elk hoofdstuk duikt er ook één of andere verloren liefde op en een rist zintuiglijke indrukken.

“Welk genre heeft het boek?”

Je zou het een soort verhoogd realisme kunnen noemen, schatplichtig aan het modernisme maar voor de rest – uiteraard – volledig in mijn eigen stijl. Die stijl valt het meeste te vergelijken met de columns en bespiegelingen die ik al sinds 2002 pen, te beginnen op de site van Lectrr, die ik om die reden ook gelukkig wist te strikken om een voorwoord te schrijven. Ik heb gehoord dat Theo Francken het boek daarom al preventief wil verbranden nog voor het uit is, want dun genoeg om lijnen coke mee te scheiden is het ook al niet.

“Waar kan ik het boek kopen?”


Op boekjeswebshop.nl en op bol.com. Boek- en andere handelaars kunnen het boek ook bestellen via mij - ISBN9789464078190), maar je kan als eindklant ook rechtstreeks bij mij kopen (maakt geen verschil voor de prijs tenzij je het zelf komt ophalen in Gent). Het boek is beschikbaar in een gedrukte versie en in EPUB-formaat voor e-readers (behalve Amazon Kindle). De e-readerversie is natuurlijk goedkoper. Mocht je een literair criticus zijn, geef me een seintje en ik stuur je een gratis exemplaar op.

“Maar wacht… het komt dus niet van een gevestigde uitgever? Is het dan wel de moeite?”

Is elk boek dat verschijnt bij een gevestigde uitgever per definitie goed? Ik begrijp de scepsis, want onder zelfpublicatie vallen natuurlijk ook veel mensen met waanvoorstellingen over hun eigen talent, maar je moet er maar mijn woord voor aannemen. Aangezien ik al 14 jaar mijn brood verdien met schrijven, zal dat wel voor iets tellen.

“Was jij niet aan het werken aan een sf-cyclus?”


Ja. Tenzij ik sterf aan Covid-19 of stik in een Gents neuzeke is het de bedoeling dat ik daarmee uitkom in ten laatste 2023, maar aangezien dit een reeks is van zes boeken en er ook nog wat voorbereidend werk aan is qua illustraties en ik ook bezig ben met vertalingen maken, zal dit nog even duren. Plus, één losstaand boek uitgeven is minder kostelijk dan een reeks van zes.

“Is er een lanceerevenement waar ik goedkope schuimwijn kan komen drinken en toastjes eten?”

Ja (waarschijnlijk). Ik ga daar heel binnenkort meer over weten.

“Ik vind je boek nu al ongelooflijk kut en pretentieus enz.”

Jammer.

“Hoe veel kost het? Ga ik niet betalen voor wat geldklopperij?”

De hardcopy is €28 (verzending inbegrepen) en de e-readerversie €14. De kans is groot dat ik er zelf eerder verlies dan winst op zal maken, aangezien ik zo’n 50 exemplaren in hardcopy zal moeten verkopen om uit de kosten te raken. Mijn prijzen zijn dus niet zo anders als boeken die via een gevestigde uitgever de lezer bereiken, en bovendien steun je me op die manier ook rechtstreeks. Je kan natuurlijk ook wachten op een ramsj, maar tegen dan ben ik misschien al dood.

Bovendien nog dit: al 15 jaar bied ik via mijn website en/of blogs talloze teksten, bundels en dies meer gratis aan (of voor een vrije bijdrage, waar ik tot hier toe in totaal €0 voor ontvangen heb). Door mijn boek te kopen, steun je niet zomaar een beunhaas maar een schrijver die zijn vak serieus neemt en tegelijk ook al heel erg gul is geweest.